پیش بینی از آینده لپ تاپ ها | نسل آینده لپ تاپ ها چگونه خواهد بود؟

به نظر شما لپ تاپ های آینده قراره چه شکلی باشن؟ تصور شما از نسل جدید لپ تاپ و کامپیوترها چیه؟ به نظرتون بیست یا سی سال دیگه ما همچنان داریم از موس و صفحه‌کلید استفاده می‌کنیم؟ یا برای شارژ لپ‌تاپ‌هامون دنبال کابل و پریز می‌گردیم؟ یا قراره نمونه‌های لپ تاپ آینده بدون سیم و وایرلس شارژ بشن؟ اصلا آیا پنجاه سال دیگه چیزی شبیه به لپ‌تاپ‌های فعلی وجود داره؟ یا قراره ما در یک دنیای نیمه دیجیتال زندگی کنیم؟ اگه دونستن جواب این سوال‌ها برای شما هم جذابه، در ادامه این مطلب همراه ما باشین.

لپ تاپ های آینده چه تغییرات بنیادی در طراحی، نوع کاربری و سخت افزارها خواهند داشت؟

ممکنه لپ‌تاپ خودتون که ده سال پیش خریدین رو با مدل‌های امروزی مقایسه کنین و از خودتون بپرسین: واقعاً چه چیزی تغییر کرده؟ جواب اینه که خیلی چیزها. اگه ده سال پیش صفحه لپ‌تاپ کسی رو لمس می‌کردین، احتمالاً به خاطر لکه‌ای که از اثر انگشتتون روی صفحه باقی می‌موند سرزنش می‌شدین. اما امروز، لپ‌تاپ‌های لمسی خیلی معمولی به حساب میان. این موضوع در مورد شکل ظاهری و باقی ویژگی‌های سخت‌افزاری و نرم‌افزاری لپ‌تاپ‌ها هم صادقه.

با یه جمع‌بندی ساده متوجه می‌شیم که خیلی چیزها در دنیای تکنولوژی تغییر کرده اما اون چه که برای ما مهمه اینه که در دهه‌های پیش رو چه چیزهایی قراره تغییر کنه و رایانه و لپ تاپ آینده چه شکلی خواهند بود؟

آیا لپ تاپ آینده سریع‌تر از لپ‌تاپ‌های امروزی خواهد بود؟

هر دستوری که یک پردازنده اجرا می‌کنه، به تعداد تیک‌های ساعت مشخصی نیاز داره. هر چقدر تعداد تیک‌های ساعت بیشتری در یک ثانیه فشرده بشن، پردازشگر می‌تونه دستورالعمل‌های بیشتری رو در یک مدت زمان معین تکمیل کنه. بنابراین، وقتی می‌گیم یک پردازنده سریع‌تر از یک پردازنده دیگه هست، منظور ما اینه که می‌تونه دستورالعمل‌های بیشتری رو در مدت زمان مشابه اجرا کنه.

طبق پیش‌بینی قانون مور، تعداد اجزای مدار مجتمع سیلیکونی هر دو سال دو برابر می‌شه. بنابراین، یه جورایی می‌شه نتیجه گرفت که قدرت پردازش رایانه‌ها هر دو سال دو برابر می‌شه. با یه حساب سرانگشتی می‌فهمیم قراره قدرت پردازش یک کامپیوتر یا لپ تاپ آینده در سال 2050 نسبت به سال 2010 بیست برابر بشه.

تحقق رویای ساختن شبیه‌ساز مجازی مغز انسان در لپ تاپ آینده

در سال 2010 شرکت IBM محصول جدید خودش یعنی IBM zEnterprise 196 (z196) رو معرفی کرد. سرعت پردازنده این محصول 5.2 گیگاهرتز بود (یعنی پردازنده با سرعت 5.2 میلیارد سیکل در ثانیه کار می‌کرد) و در زمان خودش سریع‌ترین پردازنده تجاری موجود به شمار می‌رفت.

حالا به نظرتون اگر 5.2 گیگاهرتز بالاترین سرعت در سال 2010 بوده، بالاترین سرعت در سال 2050 چقدر خواهد بود؟ با فرض این که مهندس‌ها بتونن راه‌هایی رو برای عملیاتی کردن قانون مور پیدا کنن و سرعت پردازنده در واقع هر 24 ماه دو برابر بشه، تا سال 2050 تراشه‌ای خواهیم داشت که می‌تونه با سرعت 5,452,595 گیگاهرتز یا نزدیک به 5.5 پتاهرتز کار کنه.

تصور این که ما می‌تونیم چه برنامه‌ها یا ماشین‌هایی رو با استفاده از چنین سرعت پردازشگری بسازیم کار آسونی نیست. این پردازشگر احتمالا مشکلات محاسباتی پیچیده رو حل می‌کنه تا رویای ساختن شبیه‌ساز مجازی مغز انسان به واقعیت تبدیل بشه. یکی از فرضیه‌های موجود در حال حاضر اینه که طی 30 سال آینده ما می‌تونیم هوش مصنوعی رو بسازیم که از خودمون باهوش‌تره و اون هم می‌تونه هوش مصنوعی باهوش‌تری از خودش طراحی کنه و این چرخه تا ابد ادامه پیدا می‌کنه. این به این معناست که لپ تاپ آینده قطعا محدودیت‌های فیزیکی لپ‌تاپ‌های فعلی رو نخواهد داشت. 

البته این فرضیه فقط بین یک گروه خاص از دانشمندهای علوم کامپیوتر محبوبه. عده زیادی هنوز نسبت به این ایده تردید دارن و فکر می‌کنن که شاید ذهن انسان خیلی پیچیده‌تر از اون چیزی باشه که ما می‌فهمیم.

لپ‌تاپ‌های نامرئی

حالا اگه یه لحظه بحث هوش مصنوعی رو کنار بذاریم، چه احتمالاتی برای شکل و شمایل لپ تاپ آینده توی 20، 30، یا 50 سال دیگه وجود داره؟ یه احتمال اینه که این لپ‌تاپ‌ها به طور کامل نامرئی باشن. اساس این ایده روی مبحث محاسبات فراگیر بنا شده. محاسبات فراگیر در حقیقت یک نوع فناوریه که رایانه‌ها رو تقریباً در هر چیزی که بتونین تصور کنین ترکیب می‌کنه. ساختمون‌ها، بزرگراه‌ها، وسایل نقلیه و حتی لباس‌هایی که می‌پوشین، ممکنه دارای عناصر کامپیوتری داخلی باشن. پس، همراه با فناوری شبکه، دنیای 2050 ممکنه دنیایی باشه که در اون محیط اطراف شما بخشی از یک سیستم محاسباتی عظیم شده.

تبدیل شدن لپ‌تاپ‌ها به لنز و ایمپلنت چشمی

در همچین دنیایی، زندگی دیجیتال شما و زندگی واقعی شما می‌تونن همپوشانی داشته باشن. می‌پرسین چه شکلی؟ همون شکلی که در تکنولوژی امروز می‌بینیم. برنامه‌های کاربردی گوشی‌های هوشمند که در حال حاضر وجود دارن، در واقع یک لایه دیجیتالی به درک ما از دنیای واقعی اضافه می‌کنن. مثلا وقتی ما به کمک گوگل‌مپ یک رستوران جدید رو توی مسیرمون پیدا می‌کنیم که قبلا توی یک گوشه‌ای واسه خودش پنهان شده بوده.

گوگل مپ، یا برنامه‌های مشابه اون، یه جورایی شبیه به یک لنز جدید عمل می‌کنند که اون رو روی چشممون گذاشتیم و داریم به کمک اون به مسیر حرکتمون نگاه می‌کنیم. ما در واقع داریم به دنیای دیجیتال نگاه می‌کنیم اما دنیای واقعی رو هم می‌بینیم و رستوران رو در دنیای واقعی هم پیدا می‌کنیم. بنابراین لپ تاپ آینده می‌تونه به شکل یک لنز یا ایمپلنت چشمی باشه که بتونیم به کمکش با میلیون‌ها فیلتر مختلف به دنیا نگاه کنیم و هر نوع اطلاعاتی رو به طور آنی به دست بیاریم.

ورود فراگیر حسگرهای بیومتریک به لپ تاپ آینده

بخش دیگه‌ای از لپ تاپ آینده که انتظار می‌ره به میزان زیادی تغییر کنه امنیت سیستم عامل اون‌هاست. از اوجایی که همین حالا هم آمار هک و نقض اطلاعات خیلی بالاست، اپل و مایکروسافت به عنوان پرچم‌دارهای فناوری دنبال بهبود امنیت شبکه و سیستم عامل‌هاشون هستن. حسگرهای بیومتریک (مشابه گوشی‌های هوشمند) اولین روند برای بهبود امنیت لپ‌تاپ‌ها هستن که به سرعت در حال فراگیر شدنن. اما به نظر میاد که احراز هویت از طریق اثر انگشت و تشخیص چهره فقط قدم اول در این مسیر باشه و به زودی باید انتظار راهکارهای جدیدتر و بهتری برای افزایش امنیت لپ‌تاپ‌ها داشته باشیم.

چه قطعات و بخش هایی از لپ تاپ آینده حذف خواهد شد؟

این روزها دیگه کمتر کسی اطلاعاتش رو روی هارد دیسک‌های فیزیکی ذخیره می‌کنه و ذخیره‌سازی داره به طور کامل در فضای ابری انجام می‌شه. در عرض بیست سال گذشته فلاپی‌ها جای خودشون رو به سی‌دی‌ها و دی‌وی‌دی‌ها دادن و بعد از اون فلش مموری‌ها انقلابی رو در جابجا کردن داده‌های دیجیتال ایجاد کردن. اما امروز، دیگه حتی خبری از فلش مموری هم نیست و پورت‌های USB دارن به طور کامل از لپ‌تاپ‌ها حذف می‌شن. اگه می‌خواین عمق تفاوت رو حس کنین، کافیه یه لحظه لپ‌تاپ‌های چاق و چله کمپانی دل رو یادتون بیارین و اون رو با مایکروسافت سرفیس‌های سبک و نازک امروزی مقایسه کنین. حالا بیاین یه نگاهی به شکل و شمایل لپ‌تاپ‌های آینده و حذفیات احتمالی اون‌ها بندازیم.

لپ‌تاپ‌های تاشو

یکی از مهم‌ترین روندهایی که در همین دهه قراره به بازار لپ‌تاپ‌ها بیاد نمایشگرهای تاشو هستن. ما قبلاً پنل‌های الاستیکی با قابلیت تا شدن رو در گوشی‌های هوشمند مثل Samsung Galaxy Fold و مدل نمادین Razr موتورولا دیدیم. اما به نظر می‌رسه که قراره محصول‌های مشابهی با صفحه نمایش بزرگ‌تر طراحی بشن و روند نمایشگرهای تاشو رو به بازار لپ تاپ آینده گسترش بدن.

در ماه ژانویه سال 2020 و در نمایشگاه CES، شرکت لنوو از اولین لپ‌تاپ ThinkPad انعطاف‌پذیر خودش رونمایی کرد. این لپ تاپ به عنوان «اولین رایانه شخصی تاشو و کاملاً کاربردی جهان» معرفی شد. این لپ‌تاپ و مدل‌های مشابه اون، دارای یک پنل انعطاف‌پذیر هستن که باعث می‌شه بتونن هم به صورت صاف و مثل تبلت استفاده بشن و هم به شیوه معمول لپ‌تاپ‌های قدیمی.

لپ‌تاپ لنوو یک صفحه کلید هوشمند بود، یعنی کیبرد لپ‌تاپ‌های معمولی در اون حذف شده بود. اما امکان وصل کردن کیبرد و موس هم به این لپ‌تاپ وجود داشت (از طریق بلوتوث) و این دستگاه همچنان از نمایشگرهای ثانویه از طریق USB-C پشتیبانی می‌کرد.

خیلی از شرکت‌های دیگه هم در این نمایشگاه راجع به مدل‌های تاشوی خودشون تبلیغ کردن و همونطور که می‌دونین در حال حاضر مدل‌های مختلفی از لپ‌تاپ تاشو (مثل سرفیس نئون مایکروسافت) در بازار وجود داره. اما روند لپ‌تاپ‌های تاشو هنوز فراگیر نشده. بنابراین، می‌تونیم انتظار داشته باشیم که روند غالب لپ تاپ آینده در دهه پیش رو فراگیر شدن لپ‌تاپ‌های تاشو، و حذف موس و کیبرد و پورت USB از اون‌ها باشه.

تغییرات نرم‌افزاری و سیستم عاملی

همونطور که سخت‌افزار طی دهه‌های گذشته تکامل پیدا کرده، نرم‌افزاری که اون رو تامین می‌کنه هم باید متناسب با تغییرات سخت‌افزاری بهبود پیدا کنه و به‌روز بشه. این روند تکاملی رو ما می‌تونیم به خوبی در چشم‌انداز مایکروسافت نسبت به ویندوزها ببینیم. به طور مثال، ویندوز 10 این شرکت در سیستم عامل ARM، قابلیت‌هایی مثل عملکرد "آنی" و پشتیبانی از 4G رو داره، که هدفش همسان‌سازی تجربه گوشی هوشمند با تجربه دسکتاپ بوده.

هوش مصنوعی، دستورات کلامی و دستیارهای دیجیتال

هوش مصنوعی یکی دیگه از تمرکزهای اصلی برای بهبود Windows و macOS هست. در حال حاضر ما کورتانا و سیری رو به عنوان دستیارهای دیجیتال داریم که چندان کاربردی به حساب نمیان. اما این دستیارهای دیجیتال هوشمند که با محوریت دستورات کلامی طراحی شدن، می‌تونن نمونه اولیه‌ای از لپ تاپ آینده باشن.

با وجود محوریت دستورات کلامی در طراحی لپ تاپ آینده ، عملکرد این لپ‌تاپ‌ها به این مکالمات صوتی محدود نمی‌شه. اگر مفهوم محیط اینتل (رودخانه Mohawk) قابل اجرا باشه، لپ تاپ های شخصی حتی ممکنه اقدام‌های ما رو پیش‌بینی کنن و وابستگی ما به ماوس و صفحه کلید رو کاهش بدن. کارکرد نمونه اولیه ماشینی که بر اساس این مفهوم کار می‌کنه به این شکل هست که وقتی دستگاه خاموش (یا بسته) می‌شه، در واقع همچنان روشن می‌مونه. وقتی صاحبش نزدیک می‌شه، مجددا به حالت فعال برمی‌گرده و به کمک مجموعه‌ای از حسگرها تشخیص می‌ده که صاحبش قصد انجام چه فعالیت‌هایی رو داره.

 با پیشرفت گوشی‌های هوشمند، آیا همچنان لپ‌تاپی هم وجود خواهد داشت؟

دنیای جدید متعلق به گجت‌های همراهه. هر چیزی که بتونیم اون رو در هر شرایطی همراهمون داشته باشیم، نسبت به محصولات مشابهش مزیت رقابتی داره. همونطوری که بهترین دوربین، دوربینیه که همیشه و همه جا همراه خودمون داریم، بهترین لپ تاپ آینده هم لپ‌تاپیه که بتونیم اون رو توی جیبمون بذاریم و همه جا همراهمون ببریم. پس بهترین لپ‌تاپ، در واقع همون گوشی هوشمند ماست. به همین دلیل هم هست که در دهه گذشته، شرکت‌های سازنده لپ‌تاپ سعی کردن محصولاتشون رو با الگو گرفتن از تبلت‌ها طراحی کنن.

همین حالا هم ویژگی‌هایی مثل صفحه‌نمایش لمسی، تشخیص چهره، عمر طولانی باتری (برای تمام روز) و غیره در حال رایج شدن در لپ‌تاپ‌های مدرن هستن. مثلا، پلتفرم DeX سامسونگ، گوشی‌های رده بالای این شرکت رو جوری طراحی کرده که قابلیت اتصال به مانیتور، صفحه کلید و ماوس رو داشته باشن و بتونن به یک لپ‌تاپ رومیزی موقت تبدیل بشن. بنابراین، در آینده احتمالا دیگه نیازی به حمل یک لپ‌تاپ و یک گوشی همراه جداگانه نداریم و باید منتظر نسل مشترکی از لپ‌تاپ‌ها و گوشی‌های همراه باشیم.

سیر تکاملی لپ‌تاپ‌ها از 2010 تا 2050

ده سال پیش،یعنی سال 2010 و زمانی که اولین آیپد رونمایی شد، استیو جابز در سخنرانی خودش به این نکته اشاره کرد که در آینده‌ای نزدیک لپ‌تاپ‌ها به طور کامل از حوزه فناوری حذف می‌شن و جای خودشون رو به محصولاتی مثل آیپد و تلفن همراه می‌دن. امروز و بعد از گذشت 10 سال، لپ‌تاپ‌ها هنوز از بازار حذف نشدن و فقط تغییرات بی‌شماری مثل کم‌شدن حجم و وزن، بهبود سرعت پردازشگر، حذف قطعات سخت‌افزاری مثل هارد دیسک و دی‌وی‌دی درایورها، و ... رو تجربه کردن. بر همین اساس هم می‌تونیم نتیجه بگیریم که لپ‌تاپ‌ها به علت ماهیت کاربردیشون به احتمال زیاد تا 30 یا 50 سال آینده هم از بازار حذف نمی‌شن، فقط شاید با پیشرفت فناوری، با محصولات دیگه مثل گوشی‌های هوشمند ادغام بشن.

ما در حال ورود به دوره‌ای هستیم که نوآوری در سخت‌افزار لپ‌تاپ‌ها قراره به میزان زیادی افزایش  پیدا کنه. طی ده سال آینده، لپ‌تاپ‌هایی که ساخته می‌شن نازک‌تر و سبک‌تر، سریع‌تر و قدرتمندتر از حالا می‌شن و بیش از هر زمان دیگه‌ای با تجربه گوشی‌های هوشمند ما هماهنگ خواهند شد. این تنها نکته‌ای هست که اغلب کاربران و طراحان در موردش توافق دارن و معتقدن که باید انتظار یک آینده مشترک رو از لپ تاپ آینده و گوشی‌های هوشمند داشته باشیم.